XIV. INDEKS OSÓB DOPEŁNIAJĄCYCH TEKST
Portrety odtworzone z pamięci
W poniższym indeksie wymieniam zarówno osoby na zawsze związane z Zachodnia Ukraina jak również i tych których los rzucił tutaj chwilowo. Wielu zapoznałem na Wschodniej Ukrainie ale ponieważ pochodzili lub pracowali na Zachodzie śmiało ich wymieniam. Cytowane daty i zdarzenia a nawet pewne imiona czy nazwiska mogą być niedokładne czy przekręcone przez ząb czasu i sklerozę. Wszystko cytuję z pamięci nie dla podniesienia naukowej wartości tekstu ale dla ogólnej orientacji nieprzygotowanego czytelnika w temacie ukraińskim.
Czytelnik dobrze przygotowany zna lepiej i sprawdzi.
Nie powinno to zepsuć wrażeń.
1. Biskupi i kapłani trzech Prawosławnych denominacji
Abp Włodzimierz Sabodan - Rostów - Kijów - pochodzi z Winnicy, dawny metropolita nowoczerkasko-rostowski, choruje na Parkinsona, wygląda na roztropnego i rozważnego hierarchę. Nie podejmuje trudnych tematów, przyjął taktykę milczenia na czas zmasowanych ataków ze strony Patriarchy Filareta, ostatnio jednak role się zmieniają i metropolita Sabodan stał się beneficjentem partii regionów, która przejęła władze i korzysta z usług metropolity w uroczystych sytuacjach.
Patryjarcha Kijowski Filaret - niegdyś wysoko ceniona postać w środowisku moskiewskiego prawosławia, jeden z żelaznych kandydatów na Patriarchę po śmierci Pimena. Obrażona ambicja oraz pewne okoliczności polityczne sprawiły, że ogłosił się Patriarchą Kijowskim. Obiecanego wsparcia ze strony prezydenta Kuczmy nie otrzymał i wielka liczba hierarchów, którzy obiecywali stanąć po jego stronie wycofała się z wcześniejszych deklaracji. Jego denominacja jest popularna w Centralnej i Zachodniej Ukrainie jednak we wschodnich obwodach skąd pochodzi Patryjarcha nie ma wzięcia. Był obecny na spotkaniu ekumenicznym pośród innych denominacji z Janem Pawłem II, wypowiada się entuzjastycznie na temat możliwego zbliżenia z katolikami, wprowadził do liturgii język ukraiński i wiele unickich obyczajów. Lwia część jego kapłanów to wychowankowie unickich seminariów.
Metody - Autokefaliczna Cerkiew Ukrainy - jeden z hierarchów, który w początkowej fazie deklarował lojalność Filaretowi, pionier akcji autokefalizacji ukraińskiego Prawosławia, ze względów ambicjonalnych wycofał się jednak z frakcji Filareta i podjął rozmowy ekumeniczne z moskiewską jurysdykcją.
o. Jarosław - kapłan z Mariupola, autor zamieszania, o którym wielokroć wspominałem jako przykład prawosławnego prozelityzmu,
Z pochodzenia Unita, usunięty z seminarium lwowskiego przeszedł do Patriarchatu Kijowskiego i jako prawosławny zarejestrował wśród unitów 30 wspólnot, którymi obecnie kieruje bp Sergiusz z Grekowa.
Kustosz toczącej olej ikony - Lwów - podobnie jak o. Jarosław został usunięty z lwowskiego seminarium na ostatnim kursie studiów. Robi wrażenie oddanego sprawie i pobożnego kapłana. Proponowano mu wysokie godności w kijowskim Patriarchacie, w którym przyjął święcenia, nie przyjmuje jednak tych propozycji a opiekuje się jedynie swoją kaplicą domową gdzie dokonał się niesprawdzony jak na razie cud pachnącego oleju, który pojawia się non stop od kilku lat na jednej z wielu ikon jakie ten Kaplan posiada w domu. Sprawą interesuje się wiele denominacji a propozycje przeniesienia ikony na bardziej prestiżowe miejsce kapłan póki co odrzuca. Regularnie odwiedza go kilkanaście do kilkudziesięciu osób i to go całkowicie satysfakcjonuje, żyje w skrajnym ubóstwie i na mnie osobiście zrobił wrażenie człowieka pogodnego i autentycznie wierzącego w swoją dziwną misję.
2. Biskupi i pastorzy Protestanci
Burmistrz Czernowiecki - Kijow - Burmistrz ma w mieście opinię sekciarza i zapewne nim jest chociaż głosi publicznie, że jest prawosławnym chrześcijaninem.
Nie zmienia to faktu, że wiele go łączy z pastorem z Nigerii i dziennikarzem w jednej osobie. Wspomniany pastor jakoby przyzywał wiernych ze swej denominacji Poselstwo Boże do inwestowania pieniędzy w banku Prawex kierowanym przez żonę Burmistrza.
Alisa zona Burmistrza - Kijow - małżonka Czernowieckiego zachowała swe panieńskie ormiańskie nazwisko i zajmuje się biznesem “niezależnie” od męża choć fakty potwierdzają inne domysły. Spotkałem tą panią w Doniecku podczas jej miłego bo skierowanego głownie do kapłanów kazania. Powiem raczej ona nam je dedykowała i w przeciągu godziny skłaniała wiernych, by rzeczywiście nam ufali i wspierali nas na wszelkie możliwe sposoby. Po nabożeństwie jakie miało miejsce w zborze zielonoświątkowca pastora Zajcewa wszyscy duchowni zostali zaproszeni do drogiego hotelu na obiad. Chudziutka lady jadła niewiele i szybko się pożegnała. Opłaciła wielki rachunek i pędem pojechała na lotnisko kierować sprawami firmy w której zatrudniała w tym momencie 100 tysięcy osób. Wspomniała o tym w swoim kazaniu.
Sanday Adelajdzi - Kijow - przybył do Kijowa na początku pieriestrojki i jasno wyłożył swe cele od początku. Przyjechał zbudować największy protestancki zbór i zarobić górę pieniędzy. Kwestie materialne są podejmowane bez skrepowania. Nadaje to ton wypowiedziom wielu innych pastorów, którzy w bogaceniu się widzą palec boży i błogosławieństwo.
Pastor Paprocki - Równe - Kamczatka - pastor polskiego pochodzenia, kieruje denominacją zielonoświątkowców tzw. “Pełnej Ewangelii”, posiada dwadzieścia kilka wspólnot na Kamczatce i jest niedościgniony gdy chodzi o skuteczność. Nawet prawosławni muszą się z nim liczyć. Pomógł mi logistycznie przy rejestracji wspólnoty św. Teresy Dzieciątka Jezus w Pietropawłowsku, odmówił jednak, gdy prosiłem o wspólny rekonesans na Wyspy Komandorskie.
Pastor Leonid - prezbiterianin - Makiejewka
Młodość spędził w Stanisławowie na studiach technicznych.
Przyjechał z Ałmaty po śmierci rodziców zająć się ich mieszkaniem. Ponieważ małżonka opuściła go “za zdradę prawosławia” nie ciągnęło go z powrotem do Kazachstanu. Próbował założyć prezbiteriańską parafię w Makiejewce ale z braku sponsorów i pomieszczenia szło mu to marnie. Ponadto wiek nie sprzyjał podobnego rodzaju pracy. Często proponowałem mu wspólne przejażdżki po swoich parafiach i zapraszałem na wszystkie odpusty jako wytrawnego gawędziarza i grajka.
Pastor Juri - Luteranin - Donieck
Student z Kijowa, dom jego rodziców sąsiaduje z kościołem. Mimo polskich korzeni wybrał powołanie protestanckiego kaznodziei. Najpierw studiował w DCHU - Donieckim Chrześcijańskim Uniwersytecie potem praktykował na donbaskich wioskach. W czasach gdyśmy się zapoznali przyjął święcenia diakońskie w luterańskiej denominacji zorientowanej na Rosjan. W tej denominacji liturgia sprawowana jest w podobny sposób jak u Prawosławnych.
Pierwszy raz zetknąłem się z podobną denominacją
3. Ukraińska estrada
Sofia Rotaru - Ukrainka pochodzenia mołdawskiego, uznana śpiewaczka lat 80-tych w ZSRR na równi z Ałłą Pugaczową, śpiewa sentymentalny repertuar, po śmierci męża nie angażuje się w huczne afery miłosne, wspierała partię Lytvyn w wyborach parlamentarnych i prezydenckich
Ani Lorak - pochodzi z Bukowiny, samoistnych talent, wychowanka domu dziecka, uczestnik festiwalu Eurowizji zdobyła 2 - gie miejsce w 2007-m roku
Rusłana Lyżiczko - śpiewaczka z okolic Iwano-Frankowska - hucułka, śpiewa repertuar etniczny, zdobyła 1-sze miejsce w Turcji w 2004-m roku, zaangażowała się w politykę po stronie Juszczenki i Naszej Ukrainy.
Ponomariow - utalentowany kompozytor i wykonawca - uczestnik konkursu Eurowizji, autor sentymentalnych pieśni
Tina Karol - dynamiczna młoda kijowianka żydowskiego pochodzenia - uczestniczka Eurowizji 2006 - zajęła 8 - me miejsce
Wierka Serdiuczka - autor i performer z Połtawy, występuje w kobiecym repertuarze, zajął 2-gie miejsce na Eurowizji w 2008-m roku w Finlandii
Okean Elzy - ambitny zespół rokowy, solista podobnie jak Rusłana w czasie Pomarańczowej Rewolucji zaangażował się w politykę po stronie Juszczenki i Naszej Ukrainy.
4. Pisarze i poeci
Simon Simonides - polski poeta lwowski pochodzenia ormiańskiego wiek 16-ty.
Skoworoda - uczony samouk, wykładowca Kijewsko-Mohylańskiej Akademii
Wincenty Pol - galicyjski poeta epoki Romantyzmu, z pochodzenia Austriak, syn urzędnika zaborczego rządu, zafascynowany polską kulturą zaczął tworzyć w języku polskim z czasem zadeklarował się jako Polak.
Taras Szewczenko - utalentowany malarz i poeta samouk, podróżnik. Pochodził z Humania na Czerkasczyźnie. Mieszkał jakiś czas w Wilnie iw Petersburgu. W jednakiej mierze znał polską i rosyjska literaturę i język. Obie kultury traktował jako natchnienie ale tez realne zagrożenie dla kultury i niepodległości Ukrainy, prawdziwy patriota. Jego nazwisko wykorzystywane jest w nazwach ulic i głównych placów, które niegdyś nosiły imiona Lenina. Także pomniki Lenina są zastępowane pomnikami Szewczenki. Główny jego utwór to poemat “Kobzar”
Mikołaj Gogol - pochodził z okolic Charkowa, “Opowieści z chutoru na Dzikańce”, autor patriotycznej opowieści “Taras Bulba”, u progu swej twórczości podzielał poglądy Tarasa Szewczenki potem jednak wszedł w środowisko petersburskich pisarza rosyjskojęzycznych, zatracił patriotycznego ducha, poprzez utwory typu “ Martwe Dusze” uzyskał uznanie na całym świecie. Na tle religijnym doznał pewnego pomieszania umysłu, zmarł niemalże głodową śmiercią na skutek licznych postów i wyrzutów sumienia za nieuczciwe życie. Nigdy nie wstępował w związek małżeński.
Benedykt Dybowski - lekarz uczony, samouk etnograf, pamiętnikarz. Na zsyłce w Syberii dokonał wielu odkryć na Zabajkalu i na Kamczatce. Po powrocie ze zsyłki wykładał jakiś czas na Uniwersytecie Lwowskim.
Honore Balzac - pisarz francuski, 11 lat korespondował z pewną szlachcianką z Berdyczowa. Przyjechał na Ukrainę, zawarł ślub w Berdyczowie i jakiś czas prowadził interesy na których słabo się rozumiał i po raz kolejny w życiu splajtował.
Ivan Franko - poeta z religijnym zacięciem w czasach sowieckich akcentowano jego jakoby rewolucyjnego ducha. Jego imieniem nazwano miasto Stanisławów.
Józef Conrad - Korzeniowski - syn polskiego patrioty z Berdyczowa, jakiś czas mieszkał w Krakowie, jako 17-letni chłopak trafił do Francji. W Wielkiej Brytanii zaciągnął się na flotę. Autor wielu powieści o rozterkach etycznych. W okresie międzywojennym odwiedzał Polskę.
Michał Bułhakow - autor “Mistrza i Małgorzaty”, “Psie Serce” etc., - syn Kaplana prawosławnego prześladowany przez aparat sowieckiej władzy opisał absurd systemu.
Całe życie związane z Kijowem.
Bruno Schulze - pisarz i malarz żydowskiego pochodzenia. Tworzył i zmarł w Stryju pod Lwowem
Boy-Żeleński - polski pisarz, zginął we Lwowie we wrześniu 1939-go roku
Lawiniec - pochodzący z Zakarpacia biskup emerytowany praski i poeta języka ukraińskiego
5. Dziennikarze
Sawik Szuster - dziennikarz rosyjski żydowskiego pochodzenia, długi czas mieszkał na emigracji we Włoszech gdzie założył rodzinę. Powrócił w czasach pierestrojki do Rosji, autor znanej audycji “Wolność Słowa” i ciekawych programów sportowych.
Po objęciu władzy przez reżym Putina emigrował do Kijowa i stworzył od nowa swe znane programy.
Gongadze - syn gruzińskiego emigranta i lwowianki, zacięty oponent Kuczmy zabity przez wysokich oficerów SBU zgodnie z wolą prezydenta, jego małżonka Mirosława emigrowała z dziećmi uzyskała azyl polityczny w USA, pracuje w ukraińskiej audycji głosu Ameryka
6. Sportowcy
Sergiusz Bubka - legenda skoku o tyczce, posiada za życia pomnik w Doniecku
Bracia Kliczko - repatrianci z Azji Środkowej, para najlepszych bokserów wagi ciężkiej w ostatnich latach, trenują i mieszkają głownie w Niemczech, Starszy brat próbował zaistnieć w polityce, jakiś czas odszedł z boksu.
Oleg Błochin - najlepszy piłkarz w drużynie Łobanowskiego, trener Dynama Kijów i reprezentacji Ukrainy
Łobanowski - wieloletni trener reprezentacji Dynamo Kijów, następnie reprezentacji Ukrainy, autor “małego cudu”, sprawił, że o Kijowie usłyszał cały futbolowy świat.
Andrzej Szewczenko - utalentowany piłkarz Dynamo Kijów - Chelsea Londyn
7. Święci
Olga - żona księcia Igora - chrześcijanka, istnieje legenda, że za śmierć męża wzięła odwet na sąsiednich plemionach i jedyny okup jaki prosił to przepiórki czy to gołębie. Kiedy ci za jakiś czas zaatakowali ponownie Olga rozkazała przymocować ptakom do nóg płomyki ognia i te wracając do swych domostw podpaliły twierdze wroga.
Włodzimierz - książę Kijowski - poślubił córkę imperatora Bizancjum, przyjął Chrzest w Chersoniu w 987 roku - rok później ochrzcił w Kijowie resztę swych poddanych
Jarosław Mądry - 8 lat mieszkał w księstwie rostowskim, założył miasto Jarosław w 1012 roku. Od 1018 do 1048 w Kijowie. Surowy, wojowniczy, autor “Dziesięciosłowu” - dydaktyczny tekst dla potomków, budowniczy cerkwi św. Zofii, wydał s córkę za króla Francji zawierał dynastyczne związki z Norwegami, Polakami, Czechami. Po jego śmierci kijowska Ruś traci mocarstwowe znaczenie.
Gleb i Borys - święci czczeni zarówno w kościele Katolickim jak i w Prawosławnym. Bracia Jarosława zabici przez Świętopełka, którego ten z koli zniszczył. Zamordowani na łodzi w drodze na spotkanie ze Świętopełkiem
Mówi się, że przeczuwając śmierć nie sprzeciwiali się jej, toteż nazywa się ich święto-cierpiętnikami.
Antoni i Teodozy Pieczerscy - twórcy pięknego kompleksu pieczar i kaplic tworzących dziś tzw. Pieczerską Ławrę
Paisij Wieliczkowski - rodem z Mołdawii, autor odrodzenia w Prawosławiu w 18 wieku
Brat Albert - Adam Chmielowski - święty, uczestnik Powstania Styczniowego, amputowano mu część stopy, student malarstwa w Paryżu i w Monachium, “ojciec polskiego impresjonizmu” posługacz ubogich, bohater opowieści “Brat naszego Boga”, autorstwa Karola Wojtyły. Odbywał nowicjat u księży jezuitów w Hyrowie, gdzie doznał silnej depresji, założył własny zakon. Często bywał we Lwowie, tam w latach ZSRR znajdował się jego obraz ulubiony ECCE HOMO..
Łubieński - sługa Boży, redemptorysta, ojciec polskich redemptorystów, kaznodzieja Lwowa i okolic na początku 20-go wieku
Jozafata Gordaszewska - błogosławiona, założycielka Zgromadzenia sióstr służebniczek wschodniego obrządku wyniesiona na ołtarze w 2001-m roku.
Ks. Aleksy Zarycki - błogosławiony, kapłan unita rodem z Ukrainy Zachodniej, jeden z 21 męczenników ogłoszonych we Lwowie w 2001-m roku. Pracował w Tatarstanie w mieście Bugurusłan oraz w Azji centralnej dla wiernych obu obrządków łacińskiego i greckiego.
8. Znane postacie starej i nowej historii
Daniel - książę halicki rezydujący w Drohiczynie tutaj w 1271-m roku przyjął koronę królewską z Watykanu jako jedyny władca ukraiński
Witold - wielki Książę Litewski i Ruski, budowniczy farnego kościoła w Grodnie i wielu innych podobnych budowli na terenie Wielkiego Księstwa, również na Ukrainie stanowiącej do 1569 roku składową część szeroko-rozumianej Litwy.
Bogdan Chmielnicki - hetman polskiego pochodzenia, ogłosił się wodzem naczelnym powstania, którego hasłem była niezależność od Polski, popadł jednak w uzależnienie od Moskwy, które w różnych formach i w różnym stopniu trwa do dziś.
Jan Kazimierz - król i kardynał, jedyny władca Rzeczypospolitej, który dobrowolnie abdykował przypisując sobie klęski wojenne czasów szwedzkiego Potopu. Autor ślubów, które w 1557-m roku wygłosił w katedrze lwowskiej obiecując poprawę losu stanu mieszczańskiego.
Jan Sobieski - Hetman Wielki Koronny, król Rzeczypospolitej autor zwycięstwa pod Wiedniem w 1699-m roku, budowniczy Pałacu Wilanowskiego, mąż Panny Marysieńki, autor licznych listów miłosnych do niej.
Michał Korybut Wiśniowiecki - Hetman Wielki Koronny, król Rzeczypospolitej
Ostrogscy - ród możnowładców wołyńskich, sponsorów nauki i Prawosławia
Potoccy - ród możnowładców podolskich
Mazepa - hetman Wielki, dyplomata, walczył o niepodległość Ukrainy we współpracy ze Szwedami. Wyklęty przez kościół Prawosławny jako “zdrajca”
Hetman Petlura - działacz niepodległościowy, człowiek kompromisu, był gotów prowadzić pertraktacje z Piłsudskim w sprawie odrodzenia federalnego państwa polsko-ukraińskiego na podobieństwo I Rzeczypospolitej, by wspólnie przeciwstawić się potędze Rosji.
Chruszczow Nikita - pochodzi ze wschodniej Ukrainy z Donbasu, uczestnik II wojny światowej, autor sukcesu pod Stalingradem, skierował do boju wielu nieuzbrojonych żołnierzy, pozwolił oddziałom “Smiersz” strzelać w plecy tych, którzy nie chcieli iść na pewną śmierć z rąk żołnierzy niemieckich.
Objął władzę po okresie panowania Stalina pod hasłem walki z “kultem jednostki”. Na XXII zjeździe partii nagłośnił zbrodnie stalinowskie o rozmiarach, których ludzie nie byli świadomi ale, w których sam aktywnie uczestniczył.
Był zdeterminowanym wrogiem religii. Za jego rządów zniszczona wiele świątyń i zaostrzono rygory.
Breżniew Leonid Iljicz - pochodził z Dnieprodzierżyńska, uczestniczył w II Wojnie Światowej, po wojnie w czasach Chruszczowa I sekretarz partii w Kazachstanie, faktycznie prezydent Republiki. Jako I sekretarz KPZR dał się poznać jako powolny ale dobroduszny polityk, tak również wspominają go prości ludzie. Zapoczątkował dialog z USA w dziedzinie kosmosu i zgodził się na handel z Zachodem zwłaszcza na sprzedaż ropy naftowej przez co zapoczątkował okres względnego dobrobytu tak często wspominany dzisiaj. Przestrzegał w sposób delikatny norm wolności religijnej, krążą legendy, że jego babcia była Baptystką. Tuż przed śmiercią zorganizował olimpiadę ale też wprowadził wojska sowieckie do Afganistanu.
Kusznariow - niezależny polityk z obozu demokratycznego u schyłku kariery zdecydował się o współpracy z Partią Regionów. Gdy “zrobił swoje” po uzyskaniu władzy zginał na polowaniu w bardzo dziwnych okolicznościach zimą 2007-go roku. Partia Regionów nie poczyniła żadnych kroków dla wyjaśnienia sprawy i ogół ludności uznał w milczeniu, że “swoi zabili swojego“, bo był zbyt ambitny, za dużo wiedział i domagał się bonusów.
Janukowycz Wiktor Fiedorowicz - przodkowie z linii ojca pochodzą z Białorusi z okolic Mołodeczna.
Wcześnie osierocony wychowywał się na ulicy. Członek młodzieżowej bandy. Dwukrotnie karany za rozbój i za gwałt. Ukończył Technikum Samochodowe w Gorłowce, objął urząd dyrektora Bazy Samochodowej z czasem burmistrza w rodzinnym Jenakiewie. To mu otwarło drogę do kariery. Jako gubernator doniecki przyjął chrzest, włączył prawosławie do swej retoryki wyborczej. W 2004-m roku odwiedził Jerozolimę gdzie po raz pierwszy nazwał sam siebie “prawosławnym prezydentem”. W polityce faworyzuje wielki biznes i wszelkie moskiewskie priorytety w tym również obecność rosyjskiej floty w Sewastopolu.
Autor wielu niefortunnych powiedzonek i lapsusów obnażających brak podstawowej wiedzy humanistycznej i znajomości języków. Między innymi cytując poezje Anny Achmatowej, nazwał ją “Achmetową“, co stało się podwójnie śmieszne, bo choć przekręcono tylko jedną literkę to jednak kojarzyło się z nazwiskiem biznesmena Achmetowa, który z poezją podobnie jak i Janukowycz też nic wspólnego nie ma.
Ahmetow - pochodzący z Uralu Tatarzyn, najbogatszy człowiek na Ukrainie. Oswoił taktykę tzw. “rejdów” czyli wykupu lub kradzieży dokumentów statutowych różnych fabryk i kopalni. Wprowadził w nich swoich ludzi i prywatyzował. Zamieszany w kilka zamachów terrorystycznych na terenie Doniecka i w okolicy. Między innymi wybuch na stadionie Szachtara Donieck w trakcie, którego zginęli poprzedni właściciele i zarząd. Od tej pory najpopularniejszy na Ukrainie klub sportowy jest jego własnością. Wybudował największy w kraju stadion sportowy, na którym będą rozgrywane Mistrzostwa Europu w piłce nożnej. Jeden z największych sponsorów Partii Regionów. Właściciel Huty Częstochowa.
Dżarty - grek z pochodzenia, burmistrz miasta Makiejewka, sprywatyzował miejski transport, osłabił ruch tramwajowy i trolejbusowy, żeby mieć większy zysk z małych busów, które zapełniły miasto. Sponsorował budowę ogromnej cerkwi. Na budowę trafiały pieniądze prywatnego biznesu “dobrowolnie - obowiązkowo” i jak to bywa pewne środki z publicznych funduszy. Dawało to okazję do prania brudnych pieniędzy. Tym sposobem swoją pomysłowością dotarł do urzędu gubernatora, który objął po przeprowadzce Janukowycza do Kijowa na urząd Premierski. Jakiś czas w parlamencie i w rządzie w randze ministra, obecnie kieruje Autonomiczną republiką Krym
Krawczuk - pierwszy prezydent Ukrainy rodem z Wołynia
Sygnatariusz białowieskiej umowy o rozpadzie ZSRR. Po dwu latach rządzenia, dobrowolnie zrezygnował z prezydentury na rzecz swego premiera Kuczmy. Były komunista, obecnie populista, nadal aktywny w życiu politycznym. Mawiają o nim, że chodzi suchy między kroplami deszczu.
Juszczenko Wiktor - finansista, autor ukraińskiej grzywny, premier za prezydentury Kuczmy. Ambitny polityk z humanistycznym zacięciem. Kolekcjoner, bartnik, autor powiedzonka “ci ruky nikoły ne krały” (te ręce nigdy nie kradły). Spowodował masowe protesty w Kijowie nazywane Pomarańczową Rewolucją. Wygrał proces sądowy przeciwko Janukowyczowi o sfałszowanie wyborów w 2004-m roku. Konflikt ambicji między nim i Tymoszenko osłabił dawną opozycję kilka miesięcy po wygranych wyborach w 2005-m roku. Koalicjantowi socjaliście Morozowi dał obietnicę wprowadzenia tzw. “Reformy konstytucyjnej”, która planował wprowadzić Kuczma dla osłabienia prezydentury na rzecz silnego premierostwa, o którym marzył. Jako prezydent Juszczenko okazał się niestabilny i bez oparcia w wielkim biznesie zaczął tracić grunt pod nogami. Przeciwnik obecności Rosjan w Krymie. Lojalny wobec weteranów UPA, ogłosił Stepana Benderę bohaterem Ukrainy. Zwolennik integracji z Europą i wstąpienia Ukrainy do NATO. Po wprowadzeniu kilku punktów reformy konstytucyjnej stał się marionetką i obiektem drwin.
Tymoszenko Julia - członek dniepropietrowskiego lobby, współpracownica premiera Łazarenki, wicepremier w rządzie Kuczmy, oskarżona o malwersacje i aresztowana, przeszła do opozycji wspólnie z Juszczenko. Ideologicznie populistka o lewicowym światopoglądzie, podobnie jak Juszczenko zwolenniczka integracji z Europą i wstąpienia Ukrainy do NATO. Przeciwnik obecności Rosjan w Krymie. Giętki polityk, potrafi diametralnie zmieniać światopogląd i dogadywać się ze wszystkimi byle utrzymać władze, bardzo ambitna i pamiętliwa. Inteligentny, uszczypliwy rozmówca z pochodzenia Ormianka. Autorka powiedzonka, że “dinozaurów zniszczył mróz”, co miało być aluzją do zdrady dawnego koalicjanta o nazwisku Moroz
Lytvyn - oficer, współpracownik służb specjalnych w czasach sowieckich, ulubione zajęcie: futbol i kierowanie parlamentem, dla osiągnięcia tych celów potrafi wiele poświęcić. W kompanii wyborczej wykorzystał sympatię Sofii Rotaru. Jakiś czas w koalicji z Julią Tymoszenko.
Kuczma Leonid - polityk z Dnieprodzierżyńska znany z chamskiego leksykonu i zachowań. Wedle zasad klanowości prywatyzował państwowe mienie na rzecz krewnych panów Pińczuka i Łazarenki. Pierwszy sprywatyzował sporą część mediów drugi ze sporą gotówką emigrował do USA.
Podejrzany o “zamówienie” mordu na dziennikarzu Gongadze, który krytykował jego politykę w sposób trafny i dosadny.
Łazarenko - Były premier w rządzie Leonida Kuczmy, małżonki obu panów to rodzone siostry. Nic dziwnego, że wspomniany pan daleka uczestniczy w biznesie i w polityce. On jest podejrzany o to, że sprywatyzował kościół w Dniepropietrowsku i prowadził długą batalię sądową przez podstawione firmy aby nie oddać zagrabionego mienia kościelnego.
Pińczuk - biznesmen, zięć Kuczmy, magnat medialny
Moroz - giętki polityk i słaby poeta. Jakiś czas koalicjant Juszczenki potem Janukowycza, marszałek parlamentu, autor reformy konstytucyjnej osłabiającej rolę prezydentury i zwiększającej rolę premiera i parlamentu.
Piotr Simonenko - populista, gaduła, mało inteligentny typ
Czerwonenko - sportowiec-rajdowiec, kierowca Juszczenki w czasach opozycji, gubernator Zaporoski, organizator mistrzostw Europy w futbolu. Gaduła.
Bołoga - gubernator z Zakarpacia, ostatni sekretarz gabinetu prezydenta Juszczenki
Szufricz Nikifor - działacz partii regionów, ukraiński Palikot, performer
Taras Czornowiłł - karierowicz, syn założyciela ukraińskiego “Ruchu”, największej opozycyjnej partii kultywującej ukraiński patriotyzm, sam jednak niestabilny, służy obcej sprawie uważany jest za zdrajcę ideałów ojca, członek partii regionów
Anna German - dziennikarka ze Lwowa, utalentowany polityk i orator, uważa się jednak, że podobnie jak Czornowiłł służy obcej sprawie uważana jest za zdrajcę ukraińskich ideałów patriotycznych
Sergiusz Tigibko - szef Partii Pracy, finansista, koalicjant i szef sfałszowanej kampanii wyborczej w 2004-m roku, na jakiś czas odszedł z polityki wypłynął niespodzianie jako kandydat na prezydenta w 2009-m roku, zakończył walkę z dobrym wynikiem na 3 miejscu.
Konowalenko - były członek Partii Regionów, karierowicz, po odejściu Tigibko z polityki nowy szef Partii Pracy, finansista, koalicjant i szef sfałszowanej kampanii wyborczej w 2004-m roku,